«Διαπραγματεύεστε όλη μου τη ζωή».

«Διαπραγματεύεστε όλη μου τη ζωή». Αυτό δήλωσε η Καναδή φοιτήτρια Anjali Appadurai, καθώς κοίταξε τους κυβερνητικούς διαπραγματευτές κατά τη διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα το 2011 στο Durban της Νότιας Αφρικής. Και δεν υπερέβαλλε.

Εδώ και περισσότερο από δύο δεκαετίες, οι κυβερνήσεις του κόσμου μιλάνε για την πρόληψη της αλλαγής του κλίματος. Άρχισαν να διαπραγματεύονται το έτος που γεννήθηκε η Anjali, τότε 21 ετών. Και όμως, όπως επεσήμανε στην αλησμόνητη ομιλία της στην αίθουσα του συνεδρίου, εκ μέρους όλων των νέων που συμμετείχαν στο συνέδριο: «Μέχρι σήμερα, δεν έχετε ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις σας, έχετε χάσει στόχους και έχετε αθετήσει κάθε υπόσχεση».

Πράγματι, το διακυβερνητικό όργανο που έχει αναλάβει την αποτροπή των «επικίνδυνων» επιπέδων της κλιματικής αλλαγής, όχι μόνο απέτυχε να σημειώσει πρόοδο σε σχέση με τα 20 έτη δουλειάς του (και σχεδόν 100 επίσημες διαπραγματευτικές συναντήσεις μετά την έγκριση της συμφωνίας), αλλά σήμερα το μόνο που κάνει είναι να εποπτεύει μια διαδικασία ουσιαστικά αδιάκοπης οπισθοδρόμησης.

3.852 φυσικές καταστροφές σκότωσαν περισσότερους από 780.000 ανθρώπους τα τελευταία 10 χρόνια, επηρέασαν 2 δισεκατομμύρια άλλους και κόστισαν τουλάχιστον 960 δισεκατομμύρια δολάρια. Η κλιματική αλλαγή είναι πια γεγονός και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί ή να το βάλει στο πίσω μέρος του μυαλού του.

Ξέρουμε πλέον ότι αν συνεχιστεί η τρέχουσα πορεία επιτρέποντας στις εκπομπές ρύπων να αυξάνονται χρόνο με το χρόνο, η κλιματική αλλαγή θα αλλάξει τα πάντα στον κόσμο.

Μεγάλες πόλεις είναι πολύ πιθανό να πνιγούν, αρχαίοι πολιτισμοί θα καταποθούν από τις θάλασσες και υπάρχει μια πολύ μεγάλη πιθανότητα τα παιδιά μας να περάσουν μεγάλο μέρος της ζωής τους προσπαθώντας να ξεφύγουν και να αναρρώσουν από τον φαύλο κύκλο καταιγίδων και ακραίων ξηρασιών. Και δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα για να γίνει αυτό το μέλλον πραγματικότητα; Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι τίποτα;Aπλά συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε τώρα, λέγοντάς στους εαυτούς μας ότι δυστυχώς είμαστε πάρα πολύ απασχολημένοι για να ασχοληθούμε με το θέμα;

 Υπάρχουν τρόποι πρόληψης και αποκατάστασης αυτού του ζοφερού μέλλοντος, περιλαμβάνουν την αλλαγή στη λειτουργία της οικονομίας και της κατανάλωσης, πολιτικές που θα βελτιώσουν και θα εξαλείψουν το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, θα αποκαταστήσουν την κοινωνική ισότητα και τη δημοκρατία.

Αλλά προτού συμβεί οποιαδήποτε από αυτές τις αλλαγές -πριν μπορέσουμε να πιστέψουμε ότι η κλιματική αλλαγή μπορεί να μας αλλάξει- πρέπει πρώτα να σταματήσουμε να κοιτάζουμε μακριά.

Είναι πλέον σαφές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια επιδείνωση της παγκόσμιας κλιματικής κρίσης που απαιτεί από εμάς να δράσουμε γρήγορα και με σύνεση.

Χριστίνα Νικολάου