Ένα πυρηνικό εργοστάσιο στη γειτονιά μας: Ακκιουγιου

Το πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας που ξεκίνησε να κατασκευάζεται στη Τουρκία και συγκεκριμένα στο Άκκιουγιου, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τις ακτές της Κερύνειας, είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει όλους. Τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας αποτελούν σοβαρό πρόβλημα τόσο για το περιβάλλον  αλλά κυρίως για την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών  εκεί και όπου λειτουργούν αλλά και για τις γύρω περιοχές. Μια πιθανή διαρροή θα μπορούσε να εκθέσει σε τεράστιο κίνδυνο τόσο τους εργαζόμενους σε αυτό, όσο και κατοίκους των γύρω περιοχών. Όμως οι κίνδυνοι εκτός από άμεσοι είναι και έμμεσοι, αφού η ρύπανση του περιβάλλοντος (αέρα, εδάφους, υπεδάφους, νερού ) σε μία περίπτωση ατυχήματος επηρεάζει όχι μόνο την ίδια την περιοχή, αλλά η ραδιενέργεια ταξιδεύει προσβάλλοντας μεγάλες γεωγραφικές εκτάσεις.

Η επικυνδινότητα του εργοστασίου στο Ακκιουγιου αυξάνεται κατακόρυφα εάν συνυπολογίσουμε τον παράγοντα της σεισμογενούς περιοχής της Μεσογείου.

Η Τουρκία έχει εισέλθει στην διαδικασία υλοποίησης του πυρηνικού της προγράμματος. Παρά τις αντιθέσεις της κοινής γνώμης , οι οποίες ανέβαλαν την έναρξη του πολλοστές φορές, το τουρκικό κοινοβούλιο ενέκρινε το σχέδιο νόμου για τη συμφωνία ανάμεσα στην Τουρκία και τη Ρωσία για την κατασκευή του συγκεκριμένου πυρηνικού σταθμού, τον Ιούνιο του 2010.

Τον τελευταίο καιρό γίνεται έντονη προσπάθεια για  να πειστούμε ότι η πυρηνική ενέργεια ανήκει στις ανανεώσιμες –ήπιες αλλά και πράσινες μορφές ενέργειας.Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των υπέρμαχων της πυρηνικής ενέργειας είναι ότι αυτή δεν συμβάλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου με την εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια, αφού καταρχάς ένας πυρηνικός αντιδραστήρας και οι βοηθητικές του εγκαταστάσεις εκπέμπουν πολύ μεγαλύτερα ποσά θερμότητας στην ατμόσφαιρα από ότι ένα συμβατικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας ίσης ισχύος.

Η χρήση της πυρηνικής ενέργειας έχει υπολογιστεί ότι το μέγιστο που μπορεί να συμβάλει στην μείωση της εκπομπής των αερίων του θερμοκηπίου είναι μέχρι 5%, αφού το μεγαλύτερο μέρος της εκπομπής των αερίων του θερμοκηπίου δεν οφείλεται  στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αλλά στις μεταφορές και στην βιομηχανική παραγωγή και την θέρμανση των κτηρίων.  Και αυτό με το αντίτιμο της κατασκευής εκατοντάδων νέων πυρηνικών εργοστασίων.

ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ

Τα ραδιενεργά στοιχεία είναι ενεργά για 23.000 χρόνια .

Για κάθε 1000 Mwatt ηλεκτρικής ενέργειας που παράγονται από πυρηνική ενέργεια δημιουργούνται 27 τόνοι ραδιενεργών αποβλήτων υψηλής περιεκτικότητας, 300 τόνοι μέσης περιεκτικότητας και 450 τόνοι χαμηλής περιεκτικότητας.  Ένας πυρηνικός αντιδραστήρας ισχύος 1000 Mwatt, παράγει σε έναν χρόνο περισσότερο ραδιενεργό καίσιο, ιώδιο και στρόντιο από το σύνολο των ατομικών βομβών που έχουν εκραγεί μέχρι σήμερα.

ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ

Από την δεκαετία του ΄50 μέχρι σήμερα έχουν γίνει δεκάδες πυρηνικά ατυχήματα με καταστροφικότερο αυτό του Τσερνομπίλ.

Το 1952 και το 1996 στον Καναδά, το 1957 στην Ρωσία, το 1957 και το 1996 στην Μ. Βρετανία, το 1960 και το 1990 στην Γαλλία, το 1983 στην Αργεντινή, το 1979 και το 1984 στις ΗΠΑ, το 1986 ΣΤΗΝ Γερμανία, το 1988, 1997, 1999 και το 2007 στην Ιαπωνία  το 1988 στην Ισπανία, και το πιο πρόσφατο το 2011 στη Φουκοσίμα.

Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι ανανεώσιμη, ούτε καθαρή, άρα δεν είναι πράσινη. Αδιαμφισβήτητα τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει είναι πολύ περισσότερα από τα πλεονεκτήματα της. Υπάρχουν τόσες άλλες μορφές ενέργειας που μπορεί να εκμεταλλευτεί η ανθρωπότητα σήμερα που η χρήση της πυρηνικής μπορεί να χαρακτηριστεί αν όχι αχρείαστη, τότε ύστατη λύση.

Αυτό που πρέπει να τονίσουμε για να μην θεωρηθούμε οπισθοδρομικοί, είναι ότι στις παρούσες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και με τη μέχρι σήμερα επιστημονική πρόοδο, η χρήση αυτής της μορφής ενέργειας ελλοχεύει τεράστιους κινδύνους για τον άνθρωπο και τη φύση και για αυτό οφείλουμε να αντιτασσόμαστε στην ανάπτυξη της.

Δικαίωμα στο νερό: Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα

Η σχέση άνθρωπου – νερού όπως και η σχέση ανθρώπου- φυσικού περιβάλλοντος, είναι πολύ μεγαλύτερη, σπουδαιότερη και αρχαιότερη , αφού το νερό σημαδεύει την εμφάνιση της ίδιας της ζωής και στη συνέχεια την ανάπτυξη των ίδιων των κοινωνιών. Η ανθρώπινη παρέμβαση στο υδρολογικό ισοζύγιο είναι καθοριστική τις τελευταίες δεκαετίες αφού οι οικονομικές δραστηριότητες επηρεάζουν και μεταβάλλον το υδρολογικό καθεστώς, την ποσότητα και ποιότητα των υδατικών συστημάτων.

Σήμερα, πάνω από 460 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο εξαρτώνται από ιδιωτικές επιχειρήσεις ύδρευσης, ενώ μέχρι το 2015, περισσότερο από το 75% της ευρωπαϊκής αγοράς και το 65% της αντίστοιχης αμερικάνικης θα ιδιωτικοποιηθούν. Την ίδια στιγμή, περισσότεροι από 1,2 δισ. άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και το 20% του πληθυσμού της Γης αναγκάζεται να πίνει νερό από μολυσμένες πηγές.

Η βιώσιμη διαχείριση δε, των υδατικών πόρων και ιδιαίτερα το θέμα της επαρκούς και υγιεινής ύδρευσης, αποτελεί το βασικό θέμα στην ημερήσια διάταξη όλων των τελευταίων διεθνών διασκέψεων. Με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος ή τις οικολογικές διαστάσεις του υδατικού προβλήματος προωθούνται πολιτικές ιδιωτικοποίησης της ύδρευσης και αποχέτευσης ανά το παγκόσμιο.

Οι πολιτικές αυτές, που επιβάλλονται μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας και τους κανόνες απελευθέρωσης του εμπορίου από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου ( ΠΟΕ) στο πλαίσιο της Γενικής Συμφωνίας για το εμπόριο Υπηρεσιών ( GATS), έχουν ως στόχο την μετατροπή των απαραίτητων πόρων για την ικανοποίηση των ζωτικών αναγκών του ανθρώπου σε τομείς κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου.

Η πολιτική προς την κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης του νερού, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1992 σε μια ανακοίνωση της Παγκόσμιας Τράπεζας με τίτλο « Βελτίωση της Διαχείρισης των Υδατικών Πόρων», η οποία τόνιζε ότι η διαθεσιμότητα νερού δωρεάν ή με χαμηλό κόστος είναι αντι-οικονομική και αναποτελεσματική.

Αδιαμφισβήτητα η κρίση της ρύπανσης και της εξάντλησης των φυσικών πόρων μετατρέπεται σε επιχειρηματική ευκαιρία. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι η δυνατότητα της αγοράς του « νερού» μπορεί να  φτάσει τα 800 δις δολάρια. Η αγορά εμφιαλωμένου νερού μόνο στις ΗΠΑ εκτιμάται στα 90 δις δολάρια. Από το 1990 και μετά υπήρξαν σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα του νερού. Στον Ευρωπαϊκό χώρο στην αγορά του νερού κυριαρχούν οι Γαλλικές (πολυεθνικές στην πραγματικότητα), εταιρείες Vivendi, Suez  και Universal, με τις πρώτες δυο να ελέγχουν πάνω από το 70% της αγοράς και να έχουν συμφέροντα σε περίπου 120 χώρες.

Για κάποιους η βιώσιμη ανάπτυξη είναι η μετατροπή της οικολογικής κρίσης σε μια αγορά των φυσικών πόρων, και η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών νερού είναι το πρώτο βήμα προς την ιδιωτικοποίηση του ίδιου του νερού.

Το πόσιμο νερό δεν μπορεί να θεωρείται σε καμιά περίπτωση ένα εν αφθονία οικονομικό αγαθό που μπορούν να το διαπραγματεύονται, αλλά ένα κοινωνικό αναπόσπαστο αγαθό για την ίδια την επιβίωση.  Η πρόσβαση σε καθαρό και υγιεινό νερό αποτελεί βασικό δικαίωμα. Οι αποφάσεις για το πώς διανέμεται και χρησιμοποιείται το νερό πρέπει  να βασίζονται στις εθνικές και τοπικές ανάγκες, καθώς και στις δυνατότητες του ίδιου του υδατικού συστήματος. Η παράδοση μέσω της GATS (Γενικής Συμφωνίας για το εμπόριο Υπηρεσιών) του έλεγχου των πόρων του νερού είναι δεδομένο ότι θα έχει επιπτώσεις στους καταναλωτές, στις αναπτυσσόμενες χώρες και στο ίδιο το περιβάλλον. Μια επισκόπηση των επιπτώσεων της ελευθέρωσης του εμπορίου στον τομέα των υπηρεσιών, θα σας πείσει.

Όπως γράφει και η Sandra Postel  ( Η τελευταία όαση . Μπροστά στη λειψυδρία)… «Για πολλούς από εμάς, το νερό απλώς τρέχει από μια βρύση και ελάχιστα το φανταζόμαστε πέρα από αυτό το άμεσο σημείο επαφής. Έχουμε χάσει την αίσθηση του σεβασμού για το άγριο ποτάμι, για τις σύνθετες λειτουργίες ενός υγρότοπου, για τον πολύπλοκο ιστό της ζωής που συντηρεί και συντηρείται από το νερό.»

Εν πολλοίς, το νερό έχει καταντήσει αυστηρώς ένας φυσικός πόρος προς άντληση, εκτροπή και κέρδους για χάρη της ανθρώπινης κατανάλωσης… Είναι όμως έτσι ;

Για τους Σκαλιώτες και όχι μόνο! Λίμνη Ορόκλινης , ένας από τους ομορφότερους υδροβιότοπους της πόλης μας

Η λίμνη Ορόκλινης είναι ένας από τους εφτά μόνο φυσικούς υδροβιότοπους του νησιού. Η  λίμνη Ορόκλινης έχει καθοριστεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) (για δύο σημαντικά είδη πουλιών που φωλιάζουν εκεί, τον Καλαμοκαννά Himantopushimantopus και την Πελλοκατερίνα Vanellus  spinosus.

Πελλοκατερίνα Vanellus  spinosus

                                                                                                              Καλαμοκάννας

Ένα από τα πιο όμορφα τοπία της Κύπρου και τόσο κοντά στο αστικό κέντρο. Με κατάλληλα εφοδιασμένο παρατηρητήριο σας καλεί να κάνετε μια στάση, να πάρετε τα παιδιά ή τους εαυτούς σας μέχρι εκεί και να θαυμάσετε όσα η φύση μας προσφέρει απλόχερα.

                                                                                                                                                                                                                                                      

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα  του έργου:  http://www.orokliniproject.org/el/home

Είναι η οικονομία σήμερα εξαρτώμενη από το περιβάλλον?

Η αειφόρος ή αλλιώς βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί, για τον αιώνα που διανύουμε, τη μεγαλύτερη πρόκληση της ανθρωπότητας. Ανάπτυξη που έχει ως βάση το τρίπτυχο οικονομική άνθηση, κοινωνική αλληλεγγύη και ακέραιο περιβάλλον. Ανάπτυξη που να ικανοποιεί τις ανάγκες της σημερινής γενιάς, διασφαλίζοντας τις ανάγκες του μέλλοντος και το δικαίωμα για μια βελτιωμένη και αξιοπρεπή ζωή και κοινωνική αλληλεγγύη.

Η άνιση κατανομή του πλούτου, οι οξυμένες κλιματικές αλλαγές, η πείνα, η παιδική θνησιμότητα, η προστασία και σωστή διαχείριση των φυσικών πόρων αποτελούν μόνο μερικές από τις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα.

Το ερώτημα περιβάλλον ή ανάπτυξη δεν υφίσταται, αφού όλοι πλέον έχουν συνειδητοποιήσει,  πως η προστασία του περιβάλλοντος και η ανάπτυξη θεωρούνται δυο τομείς που συμβαδίζουν και πρέπει να αλληλοσυμπληρώνονται , αυτό που συνεχίζει να προβληματίζει όμως είναι το πώς,  για ποιούς και από ποιούς,αφού κανένας δεν αντιτίθεται με την άμεση ανάγκη για περιβαλλοντική πολιτική.

Οι όροι «πράσινη» ανάπτυξη και «πράσινες θέσεις εργασίας» έχουν ενταχθεί στο λεξιλόγιο μας και σε κάθε νέα πολιτική που προωθείται, η προστασία του περιβάλλοντος όμως αποκτά νόημα όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι ευημερούν και ζουν σε ένα υγιές περιβάλλον.

Είναι απαραίτητο λοιπόν, τα κριτήρια για την αξιολόγηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας να αναθεωρηθούν. Με απλά λόγια αυτό που χρειάζεται είναι ένας άλλος τρόπος ανάπτυξης ο οποίος δεν θα έχει στο επίκεντρο του μόνο την αύξηση των κερδών, αλλά την προστασία του περιβάλλοντος. Η προσπάθεια διάσωσης του περιβάλλοντος μέσα από τροποποιήσεις των υφιστάμενων «μηχανισμών» της αγοράς και μια εντελώς ελεύθερη οικονομία δεν είναι εφικτή. Όταν το συνειδητοποιήσουμε τότε η σύνδεση της οικονομίας με το περιβάλλον δεν θα επιφέρει την καταστροφή, όπως και πράττει τις  τελευταίες δεκαετίες με την αλόγιστη χρήση των φυσικών πόρων και του φυσικού περιβάλλοντος.

Τα ζήτημα του περιβάλλοντος λοιπόν και της οικονομίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, και αφορούν πρωτίστως τον απλό πολίτη, γιατί όλοι π.χ  συμφωνούν στη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, έτσι και αλλιώς όπως πολλοί λένε καθημερινά «γεμίστε την Κύπρο με φωτοβολταικά έχουμε τόσο ήλιο » αυτό που δεν λέει κανείς είναι ποιος θα τα πληρώνει, αφού στοιχίζουν πολύ περισσότερα από τα συμβατικά καύσιμα και σίγουρα η εμπορευματοποίηση ή ο ανταγωνισμός δεν θα δώσει τη λύση. Τα παραδείγματα άπειρα, τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ευρώπη.

Η προστασία του περιβάλλοντος,  φυσικού, ανθρώπινου κοινωνικού δεν είναι έννοια ασυμβίβαστη με την ανάπτυξη, χρειάζεται όμως ένας σωστός επαναπροσδιορισμός των κατευθύνσεων, προς την πορεία εκείνη που θα τηρεί όλους τους αυστηρούς κανόνες για την προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς εκπτώσεις στο όνομα του κέρδους.

Πετρελαιοκηλίδες στη Μοντάνα στο Yellowstone River μετά από διαρροή αγωγού Μεταφέρουν πόσιμο νερό με φορτηγά στην πόλη..

Πετρελαιοκηλίδες στη Μοντάνα  στο Yellowstone River μετά από διαρροή αγωγού

Μεταφέρουν πόσιμο νερό με φορτηγά στην πόλη..

Η Bridger Pipeline LLC δήλωσε τη Δευτέρα ότι έχει κλείσει το σύστημα αγωγών «Poplar» που παρήγαγε 42.000 βαρέλια την ημέρα μετά την παραβίαση που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο και η οποία  έστειλε 1.200 βαρέλια αργού πετρελαίου στον ποταμό Yellowstone κοντά στο Γκλένταϊβ, της Μοντάνα.

Η εταιρεία είπε ότι οι εργαζόμενοι  έχουν αναλάβει τον καθαρισμό του χώρου μετά την διαρροή το πρωί του Σαββάτου. Η Bridger εκτιμά ότι διέρρευσαν στο ποταμό μεταξύ 300 και 1.200 βαρέλια.

Το σύστημα αγωγών των οποίο ξεκινά από τα σύνορα του Καναδά μέχρι το Baker, στη Μοντάνα, όπου συναντά τον αγωγό Butte. Η εταιρεία δεν μπορεί  ακόμη να πει κατά πόσο  η γραμμή των αγωγών θα ανοίξει και πότε, ή τι προκάλεσε τη διαρροή.

Να σημειωθεί ότι η  διαρροή είναι η δεύτερη στο ποτάμι κατά τα τελευταία χρόνια. Το 2011, 40.000 βαρέλια την ημέρα από τον αγωγό  Silvertip της Exxon Mobil Corp στη Μοντάνα ρίχθηκαν  κάτω από το ποτάμι, απελευθερώνοντας πάνω από 1.000 βαρέλια αργού πετρελαίου και κοστίζοντας  στην εταιρεία περίπου 135 εκατομμύρια δολάρια για να καθαρίσει.

Σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της περιοχής αφού ανιχνεύθηκαν ίχνη πετρελαίου σε δημόσιες παροχές νερού.

Προκαταρκτικές δοκιμές σε μονάδα επεξεργασίας λυμάτων της πόλης ανέφεραν ότι τουλάχιστον κάποια ποσότητα λαδιού πέρασε σε μια είσοδο παροχής νερού κατά μήκος του ποταμού, σύμφωνα με πολιτειακούς και ομοσπονδιακούς υπαλλήλους.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε:

http://www.theguardian.com/us-news/2015/jan/20/drinking-water-trucked-into-montana-city-after-yellowstone-river-oil-spill

http://planetark.org/wen/72713

Μετρώντας το κόστος του άνθρακα.
Οι θερμοκηπιακές εκπομπές αυξάνονται ταχύτερα από την οικονομική ανάπτυξη

Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια δεν έχει επιτευχθεί καμία βελτίωση στις μειώσεις του άνθρακα ανά το παγκόσμιο, γεγονός το οποίο  παραδέχονται κάποιες από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες όπως η PWC και η KPMG στις ετήσιες εκθέσεις τους.

Αναλυτικότερα, η ετήσια έκθεση της PWC, τονίζει ότι οι παγκόσμιες εκπομπές αυξάνονται ταχύτερα από την οικονομική ανάπτυξη, αντιστρέφοντας μια αργή, αλλά σταδιακή μείωση των εκπομπών άνθρακα που επιτεύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια.

Τα ευρήματα από την σχετική ανάλυση, δείχνουν ότι για πρώτη φορά από το 2004, δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος στη μείωση της έντασης του άνθρακα, ( η οποία αντανακλά το μείγμα καυσίμων, και η ενεργειακή απόδοση) ανάμεσα στις χώρες του G20, παρά την μέτρια οικονομική ανάκαμψη σε παγκόσμιο επίπεδο. Και αυτή όπου έχει παρατηρηθεί είναι σχετικά «βρώμικη».

Οι πιο πάνω εκθέσεις δείχνουν ότι και οι πλέον πολέμιοι των προσπαθειών για τη διάσωση του κλίματος, έχουν τώρα αντιληφθεί τη σοβαρότητα του ζητήματος, όχι τόσο γιατί νοιάζονται για το μέλλον μας, τόσο όσο για την μείωση των κερδών τους.

Η ταχεία οικονομική ανάπτυξη των αναδυόμενων χωρών όπως η Κίνα και οι Ινδίες, παράλληλα με την μετριοπαθή ανάπτυξη των ήδη ανεπτυγμένων οικονομιών του σήμερα θα έχει σοβαρές συνέπειες για την παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας συνεπώς και για τις εκπομπές αερίων του άνθρακα. Το αποτέλεσμα σύμφωνα με την έκθεση της PWC, θα είναι ο διπλασιασμός των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2050, αντί για την μείωση τους.

Φυσικά είναι όλα λάθος της Κίνας, σύμφωνα πάντα με την ΕΕ, έτσι δεν είναι; Λοιπόν δεν είναι ακριβώς έτσι , σύμφωνα με την πιο πάνω έκθεση η Σαουδική Αραβία και το  Ηνωμένο Βασίλειο κατέχουν τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στους G20, με την οικονομία του τελευταίου να αναπτύσσεται με ρυθμό μόλις 1.5% και τις εκπομπές του να αυξάνονται κατά 3.5%. Η Κίνα δεν έχει κενό μεταξύ των ρυθμών ανάπτυξης ενώ η οικονομία της Ινδίας τείνει να είναι «καθαρότερη» από τις υπόλοιπες.

Οι πιο πάνω χώρες θα πρέπει δηλαδή να μειώσουν την χρήση άνθρακα τουλάχιστον κατά 5.6% κάθε χρόνο για να επιτύχουν τον στόχο για μειώσεις μέχρι και το 2020, πράγμα το οποίο μέσα στο σημερινό οικονομικό κλίμα δεν είναι καθόλου εύκολο. Και ποιοι θα πληρώσουν το κόστος; οι πολίτες ή οι αναπτυσσόμενες χώρες που ήδη από την τελευταία διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές αλλαγές έκαναν σαφή τη θέση τους ότι αρνούνται να σηκώσουν αυτό το χρέος, εις βάρος της δικής τους ανάπτυξης;

Η μείωση των εκπομπών άνθρακα για να αντιμετωπιστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν είναι προαιρετική, εκτός αν κάποιος αρνηθεί πώς η σημερινή αλλαγή του κλίματος είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα. Το μήνυμα λοιποί δεν είναι οι επενδύσεις στην «καθαρή ενέργεια» ή στην πράσινη ανάπτυξη, που πολύ ένδοξα διαλαλεί η ΕΕ. Αδιαμφισβήτητα θα μπορούσαν να αποτελούν κομμάτι αυτής της προσπάθειας. Όσο όμως δεν γίνεται αντιληπτό ότι η λύση του οικονομικού, κοινωνικού πολιτικού και περιβαλλοντικού προβλήματος αποτελούν ενιαίο θέμα και απαιτείται συλλογική προσπάθεια για την επίλυση τους, δεν πρόκειται να βρεθεί μαγική συνταγή, ούτε για την ανθρωπότητα, ούτε και για το περιβάλλον.

Πηγές: www.pwc.co.uk/sustainability

Προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και επανεγκατάσταση

Η Παπούα-Νέα Γουινέα, στην Κίνα και το Βιετνάμ έχουν ήδη προβεί σε μετεγκατάσταση κοινοτήτων που ήταν ευάλωτες σε πλημμύρες. Περισσότερο από μια ντουζίνα αναπτυσσόμενες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ουγκάντα και του Μπουτάν, έχουν υποβάλει εθνικά σχέδια προσαρμογής στα Ηνωμένα Έθνη που αφορούν την μετεγκατάσταση του πληθυσμού . Η αύξηση της ανόδου της στάθμης της θάλασσας αυτό τον αιώνα απειλεί την πολιτιστική και εθνική επιβίωση αρκετών νησιών που βρίσκονται σε  χαμηλό υψόμετρο στον Ειρηνικό και τον Ινδικό ωκεανό.  Μέχρι το 2050, οι κίνδυνοι  που συνδέονται με το κλίμα, όπως οι πλημμύρες, η υφαλμύρωση του εδάφους, η διάβρωση των ακτών και η  ξηρασίας θα μπορούσε να εκτοπίσει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο από τα σπίτια τους, είτε προσωρινά είτε μόνιμα.

Διαβάστε περισσότερα στο:

http://www.nature.com/news/human-adaptation-manage-climate-induced-resettlement-1.16697?WT.ec_id=NATURE-20150115

Μετανάστες της κλιματικής αλλαγής: το νέο κύμα

Οι ειδικοί προειδοποιούν τις κυβερνήσεις να προγραμματιστούν για τους μετανάστες της κλιματικής αλλαγής

Επιστήμονες και εμπειρογνώμονες, κρούουν των κώδωνα στις κυβερνήσεις οι οποίες  θα πρέπει να προγραμματιστούν καλύτερα για την αύξηση της μετανάστευσης εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής,  επικαλούμενοι στοιχεία όπως τα ακραία καιρικά φαινόμενα και φυσικές καταστροφές, που αναγκάζουν πολύ περισσότερους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους από ότι οι πόλεμοι.

Προβλέψεις από κορυφαίους επιστήμονες συνδέουν την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, καύσωνες, πλημμύρες και ξηρασίες  με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Όλα αυτά είναι πιθανό να υποχρεώσουν εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις περιοχές  τους με κάποιους από αυτούς να μην είναι  ποτέ  σε θέση να επιστρέψουν.

Το θέμα είναι πολιτικά ευαίσθητο σε μια εποχή που η οικονομική λιτότητα ασκεί πίεση στην γενναιοδωρία των χωρών υποδοχής και το αντί-μεταναστευτικό συναίσθημα αυξάνεται σε πολλές χώρες, κυρίως στην Ευρώπη.

«Οι φυσικές καταστροφές εκτοπίζουν τρεις έως 10 φορές περισσότερους ανθρώπους από όλες τις συγκρούσεις και τον πόλεμο στον κόσμο σε συνδυασμό," δήλωσε ο Jan Egeland, επικεφαλής του Νορβηγικού Συμβούλιου Προσφύγων, το οποίο είναι υπεύθυνο για το κέντρο παρακολούθησης εσωτερικού εκτοπισμού  (IDMC) στη Γενεύη. Ο Egeland συμπληρώνει ότι  "Πολλοί περισσότεροι άνθρωποι σε έναν αυξανόμενο πληθυσμό ζουν περισσότερο εκτεθειμένοι σε πιο ακραίες καιρικές συνθήκες".

Δεδομένα του IDMC δείχνουν ότι 22 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν από ακραία συμβάντα το 2013, με πρώτο  τον Τυφώνας Χαϊγιάν στις Φιλιππίνες, τρεις φορές περισσότεροι απ’ ότι οι εκτοπισμένοι εξαιτίας συγκρούσεων ανά το παγκόσμιο. Να σημειώσουμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο συνολικός αριθμός των εκτοπισμένων εξαιτίας φυσικών καταστροφών ήταν περίπου 10 εκατομμύρια. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι  στα ακραία φαινόμενα συμπεριλαμβάνονται  επίσης οι σεισμοί και τα  τσουνάμι, που δεν σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες.

Ο Chaloka Beyani, ειδικός εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα των εσωτερικά εκτοπισμένων, δήλωσε στο Reuters ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να επιταχύνουν το σχεδιασμό για τους περιβαλλοντικούς μετανάστες.’ Οφείλουμε να είμαστε  έτοιμοι και να προετοιμάσουμε την έγκαιρη μετεγκατάσταση των ανθρώπων αυτών, που θα είναι  επιρρεπείς σε συχνούς κινδύνους’.

Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας , που  έφτασε περίπου τα 19 cm σε σχέση με το  1900, προκαλείται από διάφορους παράγοντες, με κύριο την τήξη  των παγετώνων από τις Άνδεις έως τις Άλπεις και του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας. Αυτό το φαινόμενο επιδεινώνει ακραία καιρικά φαινόμενα σε πολλές παράκτιες περιοχές, σύμφωνα με την ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ για το κλίμα.

Τα σενάρια της ειδικής ομάδας δείχνουν μια περαιτέρω αύξηση από 26 έως 82 εκατοστά μέχρι τα τέλη του 21ου αιώνα. Καταδεικνύεται επίσης ότι  τουλάχιστον το 95 τοις εκατό αυτής της αύξησης, καθώς και της παγκόσμιας υπερθέρμανσης  προκαλείται από  ανθρώπινες δραστηριότητες, με πρώτη την καύση ορυκτών καυσίμων.

Στην τελική έχουμε ξεμείνει από χρόνο; Δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να βυθιστεί το πρώτο νησί, ίσως σε 50 χρόνια από σήμερα, και την εξαφάνιση ενός πληθυσμού.  Πρέπει να υπάρξει μια σωστή και προγραμματισμένη μετεγκατάσταση. Αφού στην πορεία αποτύχαμε να αναστρέψουμε την κλιματική αλλαγή, τότε οφείλουμε να προστατέψουμε τους ανθρώπους,  ιδιαίτερα αυτούς που θα πληγούν περισσότερο και τις πλείστες φορές φέρουν τη λιγότερη ευθύνη για την σημερινή κατάσταση του πλανήτη. Και να μην ξεχνάμε, η κλιματική αλλαγή περιορίζει την πρόσβαση σε πόρους και κάτι τέτοιο γεννά συγκρούσεις.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείται να βρείτε στην ιστοσελίδα:

http://www.internal-displacement.org/

Τελικά θα κρυώνουμε λιγότερο !/?

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί όλος αυτός ο σαματάς για την άνοδο της θερμοκρασίας της γης πάνω από 2 βαθμούς κελσίου, σύμφωνα με τα προβιομηχανικά επίπεδα ; Πολύ πιθανών όχι. Ε λοιπόν μια μέρα σκεφτόμουν ότι μπορεί τελικά κάτι τέτοιο να συμφέρει αρκετά μεγάλος μέρος του πληθυσμού αυτού του ταλαίπωρου πλανήτη. Θα συμφέρει όλον αυτό τον κόσμο που δεν έχει λεφτά να πληρώσει το ρεύμα και το πετρέλαιο για τη θέρμανση. Θα συμφέρει το ίδιο το περιβάλλον αφού δεν θα χρειαζόμαστε ξύλα για το τζάκι άρα σώζοντας  χιλιάδες δέντρα που θυσιάζονται κάθε χρόνο για την δική μας ζεστασιά. Μα πάνω από όλα θα συμφέρει όλους αυτούς που δεν έχουν καν στέγη. Δεν θα κάνει κρύο! αφού η θερμοκρασία της Γης αναμένεται να έχει αυξηθεί μέχρι το 2100 κατά δυο βαθμούς Κελσίου, εάν μάλιστα επιβεβαιωθούν οι «κακώς» για κάποιους απαισιόδοξοι κατά τέσσερις βαθμούς.

Το 2002 οι επιστήμονες Paul Crutzen και Eugene Stoermer αμφισβήτησαν την ανάγκη να αντιμετωπιστεί αυτή η  μετατροπή του πλανήτη από την ανθρώπινη δραστηριότητα, με το επιχείρημα ότι τώρα ζούμε σε μια νέα γεωλογική εποχή. Εντόπισαν δε, την έναρξη μιας νέας εποχής από τη Βιομηχανική Επανάσταση και την ονόμασαν «Ανθρωπόκαινο», η νέα εποχή του ανθρώπου, στην οποία οι δραστηριότητες μας προσδιορίζουν το γεωλογικό μέλλον του πλανήτη.

Τα κράτη ρυπαντές, οι ενεργειακές βιομηχανίες και μεγάλη μερίδα επιστημόνων ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει λόγος να ασχολείται η παγκόσμια κοινότητα με την κλιματική αλλαγή, αφού αυτή συντελείται ανέκαθεν. Αμέτρητα τα επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι αυτό αποτελεί τον «κύκλο ζωής» της Γης..βλέπε 65 εκατομμύρια χρόνια πριν- Κρητιδικό,  τότε που εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι. Φυσικά τότε ένας μετεωρίτης προσέκρουσε στον πλανήτη μας, αλλά αυτά είναι ψηλά γράμματα.

Ωστόσο αν δει κανείς προσεκτικά τα τελευταία δεδομένα για το τι πραγματικά συμβαίνει στη Γη θα ανακαλύψει ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη τη φέρει ο άνθρωπος, και όταν λέμε άνθρωπος δεν εννοούμε ούτε τους γεωργούς, ούτε τους ψαράδες, ούτε τους εργάτες στις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Η ανθρώπινη δραστηριότητα που είναι υπεύθυνη για αυτές τις οικολογικές αλλαγές, έτσι και αλλιώς προϋπήρχε της βιομηχανικής επανάστασης, είναι τα ανθρώπινα συστήματα που αλλάζουν το περιβάλλον, και το ανθρώπινο σύστημα της «ανθρωποκαινου» εποχής είναι η οικονομία της αγοράς.

Είναι η οικονομία της αγοράς που ευθύνεται για την αλόγιστη χρήση των φυσικών πόρων, την αποψίλωση των δασών, για τις αυξημένες εκπομπές θερμοκηπιακών αερίων. Αυτό σημαίνει ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα αυξάνονται συνεχώς, οι πάγοι θα λιώνουν πιο γρήγορα, θα πληθαίνουν οι περιβαλλοντικοί πρόσφυγες, οι Ευρωπαϊκές χώρες θα συνεχίζουν να εξάγουν ακριβά την περιβαλλοντική τεχνολογία τους στις φτωχές χώρες του Βορρά, και το θέατρο του παραλόγου θα συνεχίζεται από διαπραγμάτευση σε διαπραγμάτευση για να βρούμε την λύση. Χιλιάδες πολιτικοί, οικολόγοι και δημοσιογράφοι θα συναντούνται σε διάφορα εξωτικά μέρη για να διαπραγματευτούν την τύχη και το μέλλον του πλανήτη.

Το αν « θα κρυώνουμε λιγότερο» συνοδευτεί εν τέλει με ερωτηματικό ή θαυμαστικό θα το μάθουμε στις 2.2.2222 που θα είναι ίσως η τελευταία μέρα του κόσμου.

 ΧριστίναΝικολάου 

Όλα τα έθνη θα υποστούν τις συνέπειες τις  κλιματικής αλλαγής,

(προειδοποιεί η Παγκόσμια Τράπεζα)

Οι καταστροφικές  επιπτώσεις ενός κόσμου  θερμότερου κατά   4 βαθμούς C θα γίνουν αισθητές σε όλες τις χώρες, αλλά οι φτωχότερες χώρες θα πληγούν περισσότερο.

Όλα τα έθνη θα υποστούν τις συνέπειες της ανόδου της θερμοκρασίας κατά  4C αλλά είναι φτωχότερες χώρες του κόσμου που θα πληγούν περισσότερο από την έλλειψη τροφίμων, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, τους κυκλώνες και την ξηρασία, σύμφωνα με την έκθεση της Παγκόσμια Τράπεζα που δημοσιεύθηκε τη περασμένη Δευτέρα για την κλιματική αλλαγή.

Η έκθεση, που ονομάζεται “χαμηλώστε τη θέρμανση- Turn down the heat” υπογραμμίζει τις καταστροφικές συνέπειες ενός κόσμου θερμότερoυ κατά 4C έως το τέλος του αιώνα, το οποίο και αποτελεί το πλέον πιθανό σενάριο σύμφωνα με τις τρέχουσες επιστημονικές μελέτες.

Η κλιματική αλλαγή μας έχει δείξει τα δόντια της : Οι πάγοι  της Αρκτικής θάλασσας έχουν φτάσει σε ένα ελάχιστο ρεκόρ τον Σεπτέμβριο, και ακραία κύματα καύσωνα και ξηρασίας κατά την τελευταία δεκαετία έχουν χτυπήσει μέρη όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία πιο συχνά από ό, τι θα αναμενόταν από ιστορικά αρχεία και αυτό αποτελεί μόνο ένα μικρό δείγμα του τι έπεται, σύμφωνα με την έκθεση.

Τέτοια ακραία καιρικά φαινόμενα μπορού να γίνουν το «νέο φυσιολογικό κλίμα" αν η θερμοκρασία αυξηθεί κατά 4C. Αυτό είναι πιο πιθανό να συμβεί εάν όλες οι χώρες δεν τηρήσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Σε αυτό το θερμότερο κλίμα, το επίπεδο της θάλασσας θα ανέβει έως και 3 πόδια, πλημμυρίζοντας πόλεις σε μέρη όπως το Βιετνάμ και το Μπαγκλαντές, ενώ η λειψυδρία και πτώση των αποδόσεων των καλλιεργειών θα επιτείνουν την πείνα και τη φτώχεια σε άλλες περιοχές.

Ακραία κύματα καύσωνα θα καταστρέψουν μεγάλες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης  από τη Μέση Ανατολή προς τις ΗΠΑ, αναφέρει η έκθεση, ενώ ο  θερμότερος Ιούλιος στη Μεσόγειο θα μπορούσε να είναι θερμότερος κατά  9C από ότι είναι σήμερα – αγγίζοντας θερμοκρασίες της λιβυκής έρημου.

Η έκθεση που εκπονήθηκε από το Ινστιτούτο του Πότσνταμ για την Έρευνα Κλιματικών Επιπτώσεων, μαζί με το Climate Analytics για τη  Παγκόσμιο Τράπεζα, τονίζει ότι το συνδυασμένο αποτέλεσμα όλων αυτών των αλλαγών θα μπορούσε να είναι ακόμη χειρότερο, με απρόβλεπτες συνέπειες στις οποίες οι  άνθρωποι μπορεί να μην είναι σε θέση να προσαρμοστούν.

Η παρούσα έκθεση έρχεται να προστεθεί σε προηγούμενη της Παγκόσμιας Τράπεζας και των  Ηνωμένων Εθνών η οποία  συνιστά οικονομικούς τρόπους για την ελαχιστοποίηση των ζημιών από τις παγκόσμιες φυσικές καταστροφές, οι οποίες μέχρι τα τέλη του αιώνα μπορεί να στοιχίσουν μέχρι και 185 δισεκατομμύρια δολάρια, από τα οποία εξαιρείται το κόστος της κλιματικής αλλαγής.

Προσθέτει  δε η έκθεση ότι  με $ 28 – 68. 000000000 περισσότερα θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής όπως πχ τους  τροπικούς κυκλώνες.

Αλλά παράλληλα η έκθεση αυτή χρησιμοποιεί πόλεις όπως το Μπαγκλαντές, περιγράφοντας τα οφέλη του ορθού προγραμματισμού σύμφωνα με τον οποίο τα σχολεία μπορούν να προγραμματιστούν έτσι ώστε να λειτουργούν και ως καταφύγια κυκλώνα. Επισημαίνει ακόμη, μια σειρά μέτρων για να αποτρέψει το θάνατο και την καταστροφή από φυσικούς κινδύνους, όπως σεισμούς,  τυφώνες, και πλημμύρες.

Η μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας δημοσιεύεται λίγες μέρες πριν από την Παγκόσμια Σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα όπου 200 χώρες θα συναντηθούν στη Ντόχα του  Κατάρ, για να προσπαθήσουν να επεκτείνουν  το Πρωτόκολλο του Κιότο, το υπάρχον σχέδιο για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από τις αναπτυγμένες χώρες που τρέχει μέχρι το τέλος του έτους.

Η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΟΗΕ φαίνεται να μας ενθαρρύνουν να επενδύσουμε στην άμμο, μόνο που οι παραλίες θα είναι σύντομα υποβρύχια.

*Της Χριστίνας Νικολάου