Είναι η οικονομία σήμερα εξαρτώμενη από το περιβάλλον?

Η αειφόρος ή αλλιώς βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί, για τον αιώνα που διανύουμε, τη μεγαλύτερη πρόκληση της ανθρωπότητας. Ανάπτυξη που έχει ως βάση το τρίπτυχο οικονομική άνθηση, κοινωνική αλληλεγγύη και ακέραιο περιβάλλον. Ανάπτυξη που να ικανοποιεί τις ανάγκες της σημερινής γενιάς, διασφαλίζοντας τις ανάγκες του μέλλοντος και το δικαίωμα για μια βελτιωμένη και αξιοπρεπή ζωή και κοινωνική αλληλεγγύη.

Η άνιση κατανομή του πλούτου, οι οξυμένες κλιματικές αλλαγές, η πείνα, η παιδική θνησιμότητα, η προστασία και σωστή διαχείριση των φυσικών πόρων αποτελούν μόνο μερικές από τις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα.

Το ερώτημα περιβάλλον ή ανάπτυξη δεν υφίσταται, αφού όλοι πλέον έχουν συνειδητοποιήσει,  πως η προστασία του περιβάλλοντος και η ανάπτυξη θεωρούνται δυο τομείς που συμβαδίζουν και πρέπει να αλληλοσυμπληρώνονται , αυτό που συνεχίζει να προβληματίζει όμως είναι το πώς,  για ποιούς και από ποιούς,αφού κανένας δεν αντιτίθεται με την άμεση ανάγκη για περιβαλλοντική πολιτική.

Οι όροι «πράσινη» ανάπτυξη και «πράσινες θέσεις εργασίας» έχουν ενταχθεί στο λεξιλόγιο μας και σε κάθε νέα πολιτική που προωθείται, η προστασία του περιβάλλοντος όμως αποκτά νόημα όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι ευημερούν και ζουν σε ένα υγιές περιβάλλον.

Είναι απαραίτητο λοιπόν, τα κριτήρια για την αξιολόγηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας να αναθεωρηθούν. Με απλά λόγια αυτό που χρειάζεται είναι ένας άλλος τρόπος ανάπτυξης ο οποίος δεν θα έχει στο επίκεντρο του μόνο την αύξηση των κερδών, αλλά την προστασία του περιβάλλοντος. Η προσπάθεια διάσωσης του περιβάλλοντος μέσα από τροποποιήσεις των υφιστάμενων «μηχανισμών» της αγοράς και μια εντελώς ελεύθερη οικονομία δεν είναι εφικτή. Όταν το συνειδητοποιήσουμε τότε η σύνδεση της οικονομίας με το περιβάλλον δεν θα επιφέρει την καταστροφή, όπως και πράττει τις  τελευταίες δεκαετίες με την αλόγιστη χρήση των φυσικών πόρων και του φυσικού περιβάλλοντος.

Τα ζήτημα του περιβάλλοντος λοιπόν και της οικονομίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, και αφορούν πρωτίστως τον απλό πολίτη, γιατί όλοι π.χ  συμφωνούν στη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, έτσι και αλλιώς όπως πολλοί λένε καθημερινά «γεμίστε την Κύπρο με φωτοβολταικά έχουμε τόσο ήλιο » αυτό που δεν λέει κανείς είναι ποιος θα τα πληρώνει, αφού στοιχίζουν πολύ περισσότερα από τα συμβατικά καύσιμα και σίγουρα η εμπορευματοποίηση ή ο ανταγωνισμός δεν θα δώσει τη λύση. Τα παραδείγματα άπειρα, τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ευρώπη.

Η προστασία του περιβάλλοντος,  φυσικού, ανθρώπινου κοινωνικού δεν είναι έννοια ασυμβίβαστη με την ανάπτυξη, χρειάζεται όμως ένας σωστός επαναπροσδιορισμός των κατευθύνσεων, προς την πορεία εκείνη που θα τηρεί όλους τους αυστηρούς κανόνες για την προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς εκπτώσεις στο όνομα του κέρδους.